LB55'55-Emiel-on-the-blog: 'Toi, ton nom est Hiroshima.

Ik hield op slag van Nevers. Gelegen op een lage heuvel aan de oever van de Loire schittert de stad als een steen aan een solitair. Toegegeven, ik was bevooroordeeld. De Franse film, Hiroshima, mon Amour uit 1959 heeft mij altijd al naar Nevers doen verlangen. De film vertelt van Emmanuelle Riva (Elle) die na de Tweede Wereldoorlog naar Japan reist. Zij ontmoet er een man (Lui) die zijn familie verloor in Hiroshima. Zijzelf werd bij de bevrijding voor een foute relatie door het volk opgepakt en publiek te schande gebracht. De puinen van Hiroshima, flashbacks uit Nevers, mislukte relaties en verwoeste levens. Ik heb hem lang geleden gezien, goeie film vond ik toen, ik hoop dat ze 'm nog eens spelen. Nevers stelde niet teleur, integendeel. De stad is mijn parel aan de Loire die daar weliswaar nog lang niet volwassen is, ondiep nog en onstuimig tegen rotsblokken opspringend. Toch stroomt Frankrijks langste rivier er al breed onder de lange brug door, een natuurlijke grens, met een adembenemend zicht op de stad.