LB55'55-Emiel-on-the-blog: Bourges

Bourges, 60 km rijden door de regen, pas na de middag werd het droog. Middels een zeiknatte wandeling kwamen we bij St-Etienne de Bourges, de gotische kathedraal tussen wiens ranke benen we ons graag lieten drogen. Bizarre orgelmuziek weerklonk onder de hemelhoge gewelven, met lange, geïsoleerde tonen, repetitief. Uiteindelijk bleek het toch geen avant-gardistisch stuk te zijn maar een technische toonstemming van het orgel, niettemin. Een uitgebreide rondgang later waarbij een mens niet anders kan dan zich verbazen over zoveel bouwkundig vernuft ruilden we de wonderlijke gotiek in voor de alledaagsheid van het commerciële centrum. De banaliteit van de winkelstraten ten spijt, overal meer en meer eender, meende ik achter elke hoek een paar Musketiers tegen het lijf te zullen lopen, drie of zo, want dat was wat die stad toch wel in mij opriep. Gevleugelde grapjurken met flitsend rapier, weelderige vlooienpruik en kwistig gepommadeerde knevel onder een licht schuin gezette pluimhoed, in hoge kaplaarzen gestoken achter het zinnenprikkelend parfum aan van een kanten zakdoekje met sierlijk geborduurde initialen, in gouddraad liefst, queeste des hartes. Veel houten huizen nog, bewaard vakwerk uit die tijd. Schoon stadje natuurlijk en Bourges is een winkeluitstap meer dan waard, maar niet helemaal mijn ding. In de late namiddag hebben we al chance nog Les Marais bezocht, een moerassig gebied aan de rand van de stad met een doolhof van honderden vruchtbare gronden, uitbesteed aan tuinders. Om op den hof te geraken moeten ze daar de schone La Voiselle per bootje oversteken. Na de winkelstraten was het er zalig rustig, en ook de zon was weer gaan schijnen.