LB55'55-Emiel-on-the-blog: Melónes

130721 - meloenenverkoop

van waar we van de zomer verbleven stuurde ik al in de eerste dagen een sms-je waarin ik van een vergelijk met Californië gewaagde. Dat beeld kwam voor een stuk door de min of meer gelijke breedtegraad waarop beide mediterrane paradijzen gelegen zijn, al klopt er iets niet helemaal met dat 'mediterrane'. Niettemin, de wuivende palmbomen en een immer azuurblauwe lucht en dieper in het binnenland, weg van de kust, een grillig land van stof en steen, agaven en cactussen en af en toe een autowrak, geplunderd door de mens en overgeleverd aan zon en wind, uitgeholde silhouetten langsheen de zinderende asfaltbaan tegen een achtergrond van het in de verte gelegen nevelig gebergte. Zorro! of misschien actueler, Walt White en Jesse Pinkman, evengoed en van de tijd. Daar we maar zaterdagavond waren aangekomen trokken we zondagmiddag op goed geluk naar Torrevieja in de hoop een beetje eerste voorraad in te kunnen slaan, wijn, water, koffie en al die dingen die we thuis hadden gelaten om ze niet mee te moeten sleuren, tweeduizend kilometer met vijf in een Berlingo, u begrijpt. Aldus reden we naar de kust, naar de immense badplaats, maar eigenlijk niet meer dan een uitgestrekte strook appartementsblokken, kilometers noordwaarts en kilometers zuidwaarts niks dan blokken, één onafzienbare strook hoogbouw en alles om ter lelijkst en goedkoopst met een zo groot mogelijke capaciteit aan verhuuroppervlakte, in het beste geval met eigen recreatiepark, een omheind perkje namaakgras met zwembad en miniglijbaan, niet zelden compleet vervat in de lus van één of andere op- of afrit hetgeen wellicht nog als verhuurargument wordt gebruikt ook, iets met uitstekende bereikbaarheid of zo. Zo schoven we als door een uitzichtloos pretpark Torrevieja door tot we tussen allemaal eendere reclames en opschriften voor immobiliën en patatas frittas door de reusachtige rode letters van een Carrefour zagen opdoemen. We hadden de ervaring dat supermarkten in zuiderse toeristencentra ook op zondag al eens open durven te zijn en zo was het ook met deze vestiging, alle dagen open, 7 op 7 en wel van 8u 's morgens tot 24u 's nachts, jawel, gelegen in een waanzinnige outlet vol kmo, van Brantano over piscina's in alle maten tot en met de naar goedkope cosmetica stinkende schoonheidssalons van Yves Rocher, enorme consumptiereservaten zoals ze ook bij ons nabij elke stad en stadje als zwammen uit de grond schieten maar daar dan nog een pakje grotesker én krioelend van de toeristen, de periodieken voor de zomer en de geresideerde habitués (23°C op 't strand in januari!), respectievelijk knalrood en diepbruin, veel in bikini tot string toe, luchtmatras in de auto en enorme karren voortduwend tot bij die dam van onophoudelijk rinkelende kassa's om aan 't eind compleet knots en murw als frikadellen uit een vleesmolen naar buiten te worden geperst, naar de auto en met de koelbox in de sigarenaansteker naar huis met onderweg eerst nog een stop bij een afrit waar een solitaire, strategisch opgestelde landbouwer zijn meloenen tracht te verkopen. Eén euro voor een volwassen peer met het formaat van een rugbybal, rijp en stijf gespannen van het sap en de suikers en met gele lijnen over de donkergroene pel. En dat moet dan zijn naft nog verdienen ook.