de stad Aspe was een meevaller. We reden er naartoe via Hondón de las Frailes, een charmant dorp diep in de bergen na eerst door een heel stuk dor niemandsland te zijn gereden waar het ons geraden leek eerst maar vol te tanken, zie dat ge daar in panne valt. We bereikten Hondón na op 't laatst een lange steile klim door een keischoon kaal berglandschap. Het kleine stadje bleek jammerlijk overgenomen door troepen Engelsen, wat naast overwegend witte vellen op het terrasje alleen maar een iets vlottere conversatie dan in het Spaans opleverde, elkeen in Hondón die zijn boterham met verkoop van gelijk wat verdient heeft zich de Eilandertaal eigen gemaakt. Mooi dus, en charmant zelfs, maar ik verkies de illusie toch een beetje pionier te zijn, we zijn er dan ook niet te lang gebleven. Verder op onze cirkelbeweging terug naar San Miguel lag Aspe en in Aspe was het feest. De kerk, gepoetst en versierd en afgeladen vol, het blijft aan die kanten tot nader order centrum van al het leven, leven dat na de siësta en de hoogmis gevierd wordt met de hele familie, samen op het kerkplein aan tafel schuiven en de innerlijke mens vergeven met fijne tapas en krakende grillgerechten en versgebakkene dampende vis en dat alles overvloedig doorspoelen met parelende karaffen streekwijn en schuimend bier. Wie zei er ook weer dat vis moet zwemmen?
 |
| 130729 - aspe |
 |
| 130729 - aspe |
 |
| 130729 - aspe |
No comments:
Post a Comment
reactinos or comments