 |
| 110729 - Nevers |
Te Nevers bezochten we de stad, de rivier en haar oevers, de kathedraal, de vestingmuur, haar stegen, straten, parken en pleinen, de romaanse kerk, de cafés, bistro's, winkeltjes, terrasjes, haar sjieke- en haar achterbuurten, de openbare toiletten en ook het klooster van de Sœurs de la Charité van Saint-Gildars met een kopie van de grot van Lourdes en de witte kapel waarin het naar verluidt intacte lichaam van de compleet gesjeesde (dixit Jaap Goedegebuure) Bernadette Soubirous in een glazen kist wordt bewaard ende tentoongesteld.
Lourdes 11 februari 1858: Que soy era immaculada councepciou ("Ik ben de onbevlekte ontvangenis"), aldus het half-Spaanse streekdialect waarmee de van wit licht omkranste maagd de 14-jarige Marie-Bernard Soubirous van haar sokken blies.
In de kapel te Nevers, vooraan in het portaal dat toegang geeft tot het heiligdom waar men elkaar met de handen in elkaar gewrocht en het hoofd in lichte extase schuin gehouden in devotie tracht te overtreffen, daar waarschuwt een bord om vooral niet te fotograferen. Mij overkwam het dat ik dat dringend verbod grandioos gemist heb. Dat moet o.a. te maken hebben met het felle licht buiten want het was een zeldzaam zonnige dag voor die anders nogal grauwe julimaand van dit jaar. De zon brandde zo fel op de spierwitte kapelmuren dat de toegang tot de crypte niet meer dan een donker hol was waar we slechts langzaam wenden aan het gefilterde licht dat door de hoge glasramen binnen priemde. Naar gelang onze ogen mondjesmaat wenden aan het weinige licht onthulde de kapel zachtjes haar schat, het glazen schrijn met de Heilige Bernadette. Sneeuwwitje in Nevers. Sereen het wassen gezicht, de ingetogen pelgrims. Zuinig het geschuifel en gefluister. Peis en vree. Maar dan, op het moment dat ik mijn camera richtte voor een bescheiden foto, stoof uit de middenbeuk een op rust gestelde man op, die, schijnbaar één met zijn gebedenboek, wellicht een leven lang had geaasd op gelegenheden als deze. Als gestoken door de Allerlaagste zelve werd hij op wonderlijke wijze uit zijn bank gekatapulteerd om mij met vervaarlijk wapperende handen aan te vliegen en, onderwijl van pure alteratie schrikbarend over de eigen voeten struikelend, boos gesticulerend terecht te komen wijzen, pàs de photos! Mère de Dieu!! Het scheelde niet veel of hij had me mijn camera uit handen geslagen, zo heftig. Dat was wel even schrikken, ik had geen greintje kwaad in de zin. Wat zou het, er circuleren veel en veel mooiere foto's van De Onverteerde op internet dan dewelke ik ooit had kunnen trekken. Enfin, ik borg mijn camera braaf weg waarop hij met enkele sussende woorden mopperend op zijn plaatsje in de bank terugtrok. Snuivend postte hij zich terug achter zijn boek. Even later lag hij weer op de loer, één met het meubilair, geduldig als een magere, oude spin. De heiligheid keerde in stilte weer, het schuifelen herbegon, maar het kwaad was geschied, het afdrukken een feit.
 |
| 110729 - Nevers |
Op 11 februari 1858, ze was toen veertien jaar oud, ging Bernadette met haar zusje Toinette en een vriendin hout sprokkelen. Vanwege haar slechte conditie kon Bernadette de meisjes niet bijhouden. Toen ze haar kousen uittrok om de Gave over te steken, hoorde ze aan de overkant boven de daar aanwezige grot van Massabielle een geruis als van de wind, maar zag de struiken en bomen niet bewegen. Ze zag vervolgens de verschijning van een in het wit geklede vrouw met een rozenkrans, die zich tijdens een latere verschijning - op 25 maart - voorstelde als Que soy era immaculada councepciou ("Ik ben de onbevlekte ontvangenis"). Paus Pius IX had reeds in het jaar 1854 het dogma afgekondigd van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria, dat wil zeggen dat Maria vanaf haar conceptie geheel zonder zonde was. Bernadette, die een eenvoudig meisje was dat nauwelijks kon lezen, wist dit echter niet. Haar ouders, onderwijzers en priesters zouden later getuigen dat zij nog nooit over de onbevlekte ontvangenis had gehoord.
(uit wikipedia)
Bezijden de grot te Nevers hangt een marmeren plaat met gouden letters en een gewijde steen met een kruis, gewonnen uit de Grotte de Massabielle te Lourdes. Onder de auspiciën van dergelijk brokstuk is het ook in namaakgrotten goed wonderen afsmeken.
 |
| 110729 - Nevers |
 |
| 110729 - Nevers |
In het aanpalende museum kan men het fijn gebreid golfje bekijken waarmee Bernadette op 29 juli 1866 liefdevol in het klooster werd geïnterneerd alsook haar sacoche en een paraplu. Volgens sommige bronnen werd ze er door de moeder overste hartsgrondig getreiterd tot aan haar dood op 16 april 1879, amper 35 jaar oud. Arme, kleine Bernadette, onfortuinlijk molenaarskind, wat moet je geleden hebben.
 |
| 110729 - Museum Nevers |
 |
| 110729 - Museum Nevers |
Het hart van het museum bereikt men via een glazen, S-vormige gang. Centraal gelegen is er een ruimte met persoonlijke spulletjes van Bernadette. Bij het binnengaan loop je voorbij een eerste doorzichtige wand waarin een foto van haar wezen is verwerkt. In de volgende achterliggende wanden werd in eentje het aangezicht van Christus verwerkt, naar ik mij meen te herinneren met doornen kroon. De afbeelding op de laatste wand herinner ik mij niet meer. Een schakelsysteem laat beide achterliggende foto's afwisselend oplichten en weer wegdeemsteren. Wanneer men mijmerend stil staat bij de glasfoto op de eerste wand ziet men door het gezicht van de arme Bernadette heen de achterliggende silhouetten der bezoekers doorschemeren.
 |
| 110729 - Museum Nevers |
Cultuurhistorische omkadering door dr. Ruth Harris, docent te Oxford:
http://www.home.zonnet.nl/uitgeverij.dap/Pagina%27s%20uitgeverij/Bernadette_Ruth_Harris.html
