Castillon-la-Bataille, Gironde

Castillon-la-Bataille, (afbeelding internet)

waar we aankwamen en waar ik gelijk mijn hart weer verloor, 't is elk jaar 't zelfde liedje, liefde op 't eerste gezicht, of minstens door de maag. Dikke chance dat we tegen 't vallen van de avond nog iets te eten vonden na de plichtplegingen-met-rondgang aan de hand van onze Portugese hostesse, Christina de Jésus (niet verzonnen). Ons huis, prozaïsch 'La Maison de Maman Santina' genoemd, in feite een verbouwde schuur-met-beestenstal in welks laatste wij ons kamp onder de houten balken opsloegen, bood naast een niet te versmaden fles streekwijn of desgewenst een uitvliegend nest mieren weinig om ons aan te laven. Mieren snoepen ken ik enkel van chimpansees (met een stokje) en van Papillon lui-même, tijdens zijn verblijf op l'Île du Diable, mij echter is het nog niet vergund daar iets eetbaars mee te bereiden, dus zijn we terug de auto ingesprongen om nog snel voor sluitingsuur ergens wat van de cuisine Française te proberen versieren. Ondanks alle tips van ons Christina viel dat toch wat tegen. Het idee overàl iets te kunnen eten, 't is toch Frankrijk voor iets zeker, bleek een achterhaald cliché. Tientallen kilometers zijn we door de omtrek gereden, de schaarse gelegenheden die we vonden, pottoe. Toen we ten langen leste Castillon-la-Bataille binnenscheurden en bij de eerste de beste ziel, in dit geval een, excusez le mot (zo soepel gerodeerd reeds, mijn Frans) bende Marokkanen naar nog ergens in de streek, gelijk waar, naar gelijk welke eetgelegenheid informeerden, verwezen zij ons licht geamuseerd en met als één gestrekte arm naar pension Le Phenix, dat dus gewoon drie huizen verder (15 meter) met ledig terras persoonlijk op ons lag te wachten. En dat dus, om kort te gaan, bleek voor ons, drie hongerige reizigers, een schot in de roos. De patron, een Louis de Funes-achtig type, toonde zich van meet af aan superactief van zin ons eens goed te verwennen, klantenbinding op zijn best. We werden koninklijk bediend met een (uren naar uitgekeken) kruikje wijn en drie op-de-tong-smeltende tournedos op een bedje van handgesneden friet, waarvoor zijn welgemeende ekskuses, stel u voor, omdat de diepvriesfrietjes op waren! Of was mijn Frans misschien toch nog niet à point? Of de wijn te royaal? Soit,'t doet er ook niet toe, onze buik was gevuld, de vakantie pas begonnen en de avond nog warm! Castillon, je te salue.


terras hotel-restaurant Le Phenix, ook van tinternet