À la Michelangelo

190927 - Paris - Musée Rodin

190927 - Paris - Musée Rodin

Laat me maar niet proberen de machtige, botgevierde Rodin te presenteren, daar zijn massa's boeken en een leger fotografen veel onderlegder in dan ik. Laat me volstaan met aan te halen dat we de schurk in een bijzonder aangename wandeling ingepast hebben, met een grote lus door Parijs doch met één schaduwpunt. Vlakbij Rodin kwam K mij plots wildbalancerend op één been voorbijgeskied. Maar net kon ze mij bij de mouw grijpen of ze had bij de Onovertroffene in bed gelegen. Haar favoriete kilometervreters, de enige echte natuurrubberen Havaianas, waren grip verloren op een enorme hoop hoogviscose hondenstront. Op een of ander manier is zij er nog goed vanaf gekomen daar de hoogst vettige, vers uitgestreken paté noch haar blote voeten, noch de zijkanten van haar slippers had geraakt. Met een zeeprestje gootwater van iemand die zijn auto had staan wassen, een kortgemaaid grasperkje en een hoop fijnkorrelige dolomite in de lanen bij Rodin zijn we wel een tijdje druk in de weer geweest om tot het laatste ingebeelde schijntje residu uit ons wezen te bannen. De wonderlijke werken van Camille Claudel, de penseelkwasten Van Gogh en Eugène Carrière en de machtige Rodin zelf hebben de rest gedaan. We zijn 's ochtends uit het appartement in de Rue Cavallotti vertrokken en 's avonds moe en voldaan weer thuisgekomen achter een dampende teljoor purée in Le Perroquet Vert, Rue Cavallotti n°7, Franse keuken.

(noot, ttz, de kastanje kon ik niet laten liggen. Op het moment dat ik wou afdrukken kwam een of andere kwiet die toch wegplukken zeker. Hoewel? Wie weet is De Schepping van Adam ooit ook zo begonnen)