 |
| 190928 - Paris - Cimetière de Montmartre |
L'Écrivain
 |
| 190928 - Paris - Cimetière de Montmartre |
Later op de begraafplaats Montmartre kwamen we grappige monumenten tegen zoals het granieten boek van een ons weliswaar onbekende Écrivain de Grand Importance of het graf voor de hooggeëerde Michel Berger en zijn geliefde France Gall (of andersom natuurlijk), gezellig samen onder een glazen stolp. Meest confronterend trof me de rauwe actualiteit bij een tweeledig portret, twee vrouwen, meisjes, kinderen, moeder en dochter misschien, wie zal het zeggen, hun geheim onontsluitbaar diep verscholen in het azuurblauw van een dikke, zwaar-massieve doch transparante acrylplaat. Meer vrijblijvend dan, de graven der coryfeeën, slechts sterrenstof nog. Ik had graag de tombe van Dalida gevonden, van Nijinski, Truffaut, Zola, onze eigen Adolphe Sax, de grote Degas en de lichtende wetenschapper Ampère. We hebben het jammer genoeg niet gehaald, het einde bezoekuur kondigde zich sneller aan dan verwacht. Onder zachte dwang van eenvoudig klokgelui dreef een koppel beambten in respectabel mosgroen ons bedaard het dodenpark uit. Zij verpersoonlijkten de onverstoorbare eeuwigheid van de begraafplaats, als straatkeerders dan, zonder haast, een ouderwetse takkenbezem links en rechts voor zich uit schuifelend, en wij, het zoveelste hoopje onbestemde herfstbladeren.
Ray-Ban XXXL
 |
| 190928 - Paris - Marché aux Puces |
Na de dikke 10 km-mars de vrijdag gingen we het er zaterdag van pakken. Lekker terraske doen, wat rondhangen, fotoke trekken. Om niet helemaal zonder iets van cultuur thuis te komen zouden we in ene asem de Sacré-Cœur ook meepakken. Te voet vanuit ons bed had een wandeling naar de Allerhoogste ons 20' gekost, bergop tussen haakjes, anders nog korter, maar toevalligerwijs had de halfjaarlijkse rommelmarkt haar tenten in de nabije Rue Caulaincourt opgeslagen. Beide zijden stonden over een afstand van 2 x 600 meter bezet met één aaneengesloten streng, veelbelovende kraampjes. Om de gemobiliseerde Parijzenaar niet al te colèrig te maken bleef de baan wel ter beschikking van de auto, over de volledige breedte van de rijweg, geen restricties, in de twee richtingen. Het voetvolk mocht zijn plan trekken en vooral niet in de weg lopen, dat geeft maar hinder. Dus, als was het het Schipperskwartier met veel vers bloed, zo schoven wij met de massa volk centimeter na centimeter in file koopjes snuffelend het kloppend hart van Montmartre binnen.
Subscribe to:
Posts (Atom)