 |
| 180322 - Brussel |
Wat een bezoek aan de ULB 's ochtends alvast opleverde was echt goeie koffie. In een kartonnen bekertje, oké, maar van een kwaliteit die ze tussen de lichtjes aan 't Scheld jammerlijk zijn kwijtgeraakt. Binnenin de Walencampus passeerden we een hoogst onpersoonlijke pizzeria/cafetaria, het was iets na negenen. Of ze misschien al open waren, voor een koffietje, maar niet, désolé! De garçon (gerant? kok?) met ondefinieerbare roots, in schort achter de toog bezig met voorbereidselen voor de lunch, verwees ons naar een betonnen gang met een afhaalstandje voor broodjes en koffie, met de sympathieke boodschap dat we dat desgewenst bij hem aan een tafeltje konden komen consumeren, pas de soucis! Aan het koffiestandje kregen we ons bekertje €1 (één!) en terug bij de pizzaman wees die ons een tafeltje en twee plastieken stoelen. Ah mon dieu, goeie koffie! Brusselse gastvrijheid!
In Antwerpen gaat het naar mijn smaak is een stuk zuriger aan toe. Het is niet dat ik niet van de eigen stad zou houden, maar wel erg dat onze horeca een beetje normale omgang met gewone mensen verleerd lijkt te zijn. Gewoon vriendelijk helpen is men daar verleerd en vervangen door een wat hautain afgemetene. Dat verwaande, dat benepen, verzuurde, met zuinige neusstem afschepen ("meneer, we gaan pas open om 10u") steekt me erg tegen. Het lijkt meer een zuinige gunst in de 'grootsteedse' lifestyle te worden toegelaten....hûûh.....
's Middags zaten we dan weer aan tafel in Wiel's, in de tot kunstengalerij verbouwde brouwerij aan de Van Volxemlaan te Vorst. Het was er niet warm, daar in de foyer tussen de koperen ketels waar we met sjaal en winterjas een tafeltje vonden. Regen en uitblijvende voorjaarswarmte hadden ons die morgen helemaal verkild.
Geen foto van dat wondermooi Wiel's-gebouw, maar tikt het in en ge krijgt er de ene na de andere veel schonere afbeelding van dan dat ik er ooit van zou kunnen aanbieden.
No comments:
Post a Comment
reactinos or comments