 |
| 120405 - strand oranjezon |
In Walcheren-Zeeland worden de stranden van de Delta dagelijks opgeharkt. Overdreven netheid, me dunkt. Voor een beetje strandjutter schiet er niks meer over dan los zand en kapot gereden schelpjes, triestig.
Een laatste stukje wild strand ligt bij wijze van natuurgebied ongerept tussen Oranjezon en Oostkapelle. Daar, uit de goegemeente verbannen, flaneert bij de eerste warme zonnestraal de ware naturist. Tussen het wilde duingras spot men dan plots stijve bossen sprok schaamhaar of fijn gecoiffeerde mosselen en saucissen in alle maten en staten (honden aanlijnen niet voor niets verplicht) of men trapt er tot de knieën door de verborgen holen van het immer mysterieus zeekonijn (bottinnes vol zand). Daar, ver van de geklede wereld, hoog voorbij de waterlijn, verzamelt de Zeeuwse overheid het langs de kustlijn bij elkaar geharkt verteerbaar afval tot een imposante composthoop van zwart zeewier waartegen skeletachtige accenten afsteken van door zon en zout witgebleekt takkenhout en zachtgeschuurd plankafval. Deze vakantie zagen we er opvallend veel uitgevreten kabeljauwskoppen, krengen van strandplevieren, meeuwen en kievitten, uitgeregende jan-van-genten met okergelige koppen en donzen nekken en met in betere dagen nog machtige vleugels van bijna 2 meter spanwijdte, eentje gruwelijk omgekomen ten gevolge van een grote vishaak in de schouder. Extra dit jaar, een hoop aangespoelde ajuinen en het kadaver van een bijna twee meter lange zeehond, op zijn/haar zij, de daarstraks nog dodelijke tanden grotesk priemend in de van ontbinding weeïge lucht die, met de ijzige zeewind afgevoerd, tot het niets verwaait in de frisse wijdsheid van Zeelands uitgestrekte polders.
Het is dus weer achter de rug, onze week vakantie. Vrouwenpolder, Domburg en het mooie Middelburg waar we ons bijna thuis voelen als vanouds overrompeld door horden Paas-Duitsers. Het is al Deutsch wat de klok slaat dezer dagen. Toen in Middelburg op de Vismarkt een rommelverkoopster me voor een mooie lederen tas drie euro aanrekende deed ze dat, zo dacht ik toch, voor ons plezier in 't schoon Antwerps maar nee, het was uit pure conditionering dat zij het Duitse 'drei' gebruikte, klinkt veruit hetzelfde wel, ik had het kunnen weten. Het eten was zoals altijd oer-Hollands, met dure woorden voor platte koek met 'spijs' en deftig ogende menu-kaarten ten prooi aan Italia-woede, de sponzen broodjes als artisanaal vervaardigd in Eine Echte Italienischer Bäckerei.
Ach, dikke zever natuurlijk, zijn we niet één grote familie, polig, elk met een eigen karakter? We worden in ieder geval steeds hartelijk ontvangen, de openheid is verfrissend, alles en iedereen opgeruimd en de koffie staat er altijd klaar. Daarbij is de zee er met haar immer wisselend kleurenpalet en heerlijke duinen tenminste nog écht en de polders ook en als de zon schijnt en de wind waait niet te fel is het er zalig soezen. Ik tel al af naar volgend jaar!
 |
| 120405 - strand oranjezon zeekonijn |
 |
| 120403 - strand oranjezon |
 |
| 120403 - strand oranjezon |
 |
| 120405 - strand oranjezon |
 |
| 120405 - strand oranjezon |
 |
| 120405 - strand oranjezon |
