LB55'55-Emiel-on-the-blog: Système Sans Problème

Koning. Dikbuikig sprookjesfiguur, hermelijn, gouddraad en scharlaken rood, niet snugger, meest goedhartig. Heerlijk die sprookjes, lekker warm bij het flakkerend vuur van de kachel. Begin jaren 60 nam televisie het over, lekker gezellig voor het flikkerend, knisperend scherm. We werden meteen getuige eerste rang van de moderne sprookjes: de fantastische reizen der Apollo's, opkomst van De Pil, BB in hotpants en betogingen voor Leuven Vlaams. Ik was een kind toen, lagere school. Aan de muur in onze klaslokalen hing, standvastig als de Gekruisigde, een statiefoto van onze koning, onze eigen Bwana Kitoko, gekaderd in bruin vernis, achter glas. Mysterieuze jongeman, flink nat nog achter de oren, gestoken in een stijf, te groot aandoend uniform, diffuse blik achter de hoornen bril en toch knap, ook zij, zijn smalle gade, ik hield van haar slanke hals en de Spaanse trekken. Hun beeltenis heeft zich uur na uur, dag na dag op mijn ziel ingevreten. Zij genoten nochtans niet zoveel aanzien, er scheelde wat aan, té jong, te bleu. Daarenboven hunkerde het land naar een prinsje, en het zaad wou niet schieten. Langzaam maar zeker smolt de koninklijke status slap weg onder volkse grapjes. Een favoriete mop was de volgende: "Op zoek naar een oplossing onderwierp het koningspaar zich uiteindelijk aan een vruchtbaarheidstest. Hiertoe werden beiden door een machine gehaald. Nadat Fabiola getest was draaide het resultaat uit de machine, traag verschenen de letters "SSP", Système Sans Problème! Algehele opluchting, leve Fabiola! Toen was Boudewijn aan de beurt. Wanneer hij even later aan het ander eind uit de machine kwam luidde het verdict: "SSPP", Système Seulement pour PiPi!!". Ja, daar konden wij, snotjong, ons wel iets bij voorstellen.

Fabiola Boudewijn

25 centiemen met een gat erin

Parallel doemen vergeten beelden en tronies weer op, van meesters, paters en broeders, slagers en dragonders, heersers zonder compassie zoals Den Toekan, De Papegaai, De Tomat, De Griek, De Zak, De Soupap, Den Bluts, De Janet, De Cowboy, De Cactus, De Poep, De Citroen, Den Boerentoren, De Boem en wegens fel terugtrekkende haarlijn zelfs Het Schiereiland, alsook de wekelijkse stijfpapieren bulletins met de zeer spitsvondig bedachte waardeoordelen: V (voorbeeldig) - ZW (zeer wel) - W (wel) - O (onvoldoende) en vooral het prozaïsche LTWO (laat te wensen over), de V's en ZW's voor de primussen veelal gepaard met zilver- en goudomrande erekaarten. Minder schitterende kinderen werden geplaagd door fors uitgedeelde retenues: talloze verloren strafuren zonder zelfs maar een kopje slappe koffie, verloren uren in stinkende gangen vol weeë grootkeukengeur en ruisende rokken, pijnlijke oren, rode ogen, harde treeën, blauwe knieën, de stoffige smaak van wit krijt, het kermen van griffel op lei, blauw gedrenkte vingeren van de groten (respect!), de fascinerende geur van inkt in the inkpot, nieuwe uitvindingen als de kogelpen, Bic en Kreuzer, in de ban geslagen wegens verwerpelijk, in Averbode gedrukte Vlaamse Filmpjes en de stichtende tijdschriften Zonnekind, Zonneland en Zonnestraal, verplicht uitbraken van het stug ABN onder ijverig uitgeoefende controle van de gehate táálpolitie, jongetjes met ambitie, en dan de brede trappen naar immense slaapzalen met honderden chambrettes voor gefortuneerde maar toch maar onfortuinlijke, Franssprekende internen, de Onwerkelijken, en daar vlakbij de naar pijp stinkende kamers, annex ontvangstsalonnetjes van het witgerokt, zwartbebrild gebroederte. Sint-Michiel en de draak? Sint-Michiel wàs de draak!