Helemaal achteraan in de diepte van de smalle dumpwinkel geeft een goedkope deur uit op een riante, evenwel van alle daglicht verstoken feestzaal. Zaal en winkel palen met de rug aan elkaar, ik geloof dat beide van één en dezelfde eigenaar zijn. De wand waarin de deur zit is ter illusie van de geëerde klant van muur tot muur en van plafond tot vloer behangen ("gebangen" zeggen ze in Antwerpen) met een zomerse wolkenlucht. De zaal op haar beurt geeft aan de voorzijde uit op de achterliggende straat, eigenlijk een leeg plein annex parking. Dat weet ik omdat ik gevoeld had dat de deur niet op slot zat, vervolgens de deur helemaal openduwde en zo zicht kreeg op het geheel. De zaal bleek in twee verdeeld door een met de wolkenlucht accorderend tussengordijn. Het gedeelte vooraan was ingericht als bar. Daar zaten een man en een vrouw aan een tafeltje vol papierwerk, zo te zien waren zij druk doende in zaken. Een jongetje speelde een spel. Toen de deur openging keek de patron over zijn schouder, zag mij bezig met mijn fototoestel en sprong abrupt op. Dwars door de feestzaal kwam hij recht op mij afgestevend. Geschrokken mompelde ik een schielijk pardon en trok me terug in de winkel. Daar verscheen hij reeds in het deurgat, de gespierde armen en priemende blik voorspelden weinig goeds. Toch schoot ik nog een laatste foto alvorens mijn camera veilig op mijn rug te draaien, klaar om 's mans verontwaardiging boetvaardig te incasseren. Doch, in plaats van mij met een gerichte hoek mores te leren trok hij me zonder één woord mee naar het midden van zijn zaak en beval me daar onder het geven van gerichte aanwijzingen zoveel foto's te maken als me beliefde. Publiciteit laat men daar in het putje van Frankrijk niet aan zich voorbijgaan. De rien, mon cher monsieur, de rien!
 |
| 110728 - Ainay le Château |
 |
| 110728 - Ainay le Château |
 |
| 110728 - Ainay le Château |
 |
| 110728 - Ainay le Château |
